Απόφαση σε βάρος συμβασιούχων

Απόφαση σε βάρος συμβασιούχων της ΟΑ
Οι εργαζόμενοι δούλευαν 16 χρόνια στην Ολυμπιακή
Δευτερα, 30 11 2009
«Ταφόπλακα» βάζει στους συμβασιούχους το εργατικό τμήμα του Αρείου Πάγου «γυρνώντας την πλάτη» στις πρόσφατες αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), που άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο δικαίωσής τους και παρά το γεγονός ότι το ζήτημα θα απασχολήσει ξανά -έστω και καθυστερημένα- την πλήρη Ολομέλεια ΑΠ, τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Ενώ Πρωτοδικεία δείχνουν κενά του «διατάγματος Παυλόπουλου» (ΠΔ 164/04) και επιδικάζουν αποζημιώσεις, ο ΑΠ με ταχύτατες διαδικασίες «κλείνει» τις ανοικτές υποθέσεις, ανατρέποντας δικαστικές αποφάσεις που δικαίωσαν συμβασιούχους ακόμα και με διαδοχικές συμβάσεις 16 ετών (1988 έως 2004)!
Τον περασμένο Απρίλιο το ΔΕΚ άφησε ελεύθερα τα ελληνικά δικαστήρια να κρίνουν κατά περίπτωση αν θα προστατεύσουν κατηγορίες συμβασιούχων με τον ν. 2112/20 (όπως γινόταν επί δεκαετίες για όσους κάλυπταν στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες), εφόσον δεν υπήρχε άλλη αποτελεσματική προστασία τους, λόγω της καθυστερημένης συμμόρφωσης της Ελλάδας στην κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ.
Ωστόσο το Β τμήμα ΑΠ με δύο αποφάσεις του (2131, 2135/09) αρνήθηκε να προστατεύσει συμβασιούχους κρίνοντας ότι στη διάρκεια της προθεσμίας προσαρμογής προς την οδηγία (1999 - 2004) είχε αποκλειστεί η εφαρμογή του ν. 2112 από το ν. 2190/94 και το Σύνταγμα, που απαγόρευσε τις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων. Παράλληλα ο ΑΠ φαίνεται να αμφισβητεί το ν. 2112 και ως «ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο», αναιρώντας όλες τις ευνοϊκές αποφάσεις που εξέδωσε υπέρ των συμβασιούχων.
Ο ΑΠ ερμηνεύοντας τις αποφάσεις του ΔΕΚ κατέληξε ότι το ευρωδικαστήριο δεν μπορεί να εμποδίσει τον Ελληνα νομοθέτη να απαγορεύσει απόλυτα τη μετατροπή σε αορίστου χρόνου όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα και μάλιστα όχι μόνο όσων κάλυπταν περιοδικές, επείγουσες ή απρόβλεπτες ανάγκες, αλλά και όσων κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση ο ΑΠ έκανε δεκτές αναιρέσεις της «Ολυμπιακής Αεροπορίας - Υπηρεσίες ΑΕ» ανατρέποντας τη δικαίωση 10 εργαζομένων που προσλήφθηκαν το 1988 για δήθεν πρόσκαιρες ανάγκες και οι συμβάσεις τους ανανεώνονταν έκτοτε μέχρι τον Δεκέμβριο 2004, με μικρές διακοπές (2-6 μηνών).
Το Εφετείο είχε κρίνει ότι οι δέκα εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν κάλυπταν εποχιακές ή πρόσκαιρες, αλλά στη πραγματικότητα πάγιες ανάγκες της Ο.Α. (εργάτες χειριστές ανυψωτικών κ.λπ.) και συνεπώς η έννομη σχέση εργασίας τους ήταν αορίστου χρόνου και όχι ορισμένου χρόνου και η διακοπή της εργασίας τους τον Δεκέμβριο του 2004 χωρίς αποζημίωση αποτελούσε άκυρη καταγγελία σύμβασης αορίστου χρόνου